Bilir misin, ben her eli öpemem!
Anam, babamdan başka…
Ama, iki el daha var ki,
Onlar ise bambaşka…
Kim mi, diyorsunuz onlar;
Biri öğretmenim,
Onu; Anam, babam gibi severim.
O ki; bilgi kaynağım, önderim, rehberim.
Onun öğretileriyle geleceğe merhaba derim.
Bilmem ki , emeğini nasıl nasıl öderim!
Beni hayata hazırlayan canım canım öğretmenim…
Öpülesi bir el var ki, o da doktorum;
Vefasız değilim, onu nasıl unuturum.
Bize şifa verir, o kutsal eller.
Onlara dua eder nice diller.
Sağlığımda; güvencem ve umudum.
İnsan çare arar, olsa da bir yudum.
O olmasa, kim bilir ki n'olurum,
Ben onunla sağlığımı bulurum.
Hiç olmasın, ne üzüntü ne keder,
O eller o eller öpmeğe değer…